Belgische vakantiegasten, een kennismaking
Stamgasten. Zo zou je ze gerust kunnen noemen. Prisca Ceulemans, 29 jaar en haar ouders Susy en Benny. Samen met (vakantie) vrienden Sven Matheüs, 35 jaar en zijn moeder Marina. Al 26 (!!) jaar komen ze vanuit België naar de Manege; vroeger eens per jaar en al sinds jaren twéé keer, om te genieten van alles wat de Manege en de omgeving hun bieden. Hoog tijd dus om in een interview eens nader kennis met hen te maken!
Hoe zijn jullie indertijd vanuit België bij de Manege terecht gekomen, als vakantieoord?
Susy: Nou dat ging als volgt: 26 jaar geleden ging de leefgroep van onze dochter Prisca naar de Manege op vakantie. Dat gebeurt inmiddels al lang niet meer, dus het is puur mazzel geweest dat we op die manier hier terecht gekomen zijn. We gingen voorheen wel eens naar een huisje van Center Parcs, ook samen met Sven en zijn ouders maar in die huisjes zijn geen goede faciliteiten. Dus na die 1e keer op de Manege wilden we niet anders meer!
Met Pasen zijn jullie hier een week en in de zomer zelfs twee! Wordt het dan niet een beetje saai, na al die jaren?
Susy: Nee! Er is hier zó veel te doen: we fietsen veel, wandelen, gebruiken de speeltuin op de Manege; gaan naar de braderie in Barneveld, bij slecht weer naar Veenendaal, (lekker overdekt winkelen!); en naar Ouwehands dierenpark, het Openluchtmuseum, boodschappen doen in Bennekom of Wageningen – teveel om op te noemen. En huifbedrijden natuurlijk! Bijna elke dag genieten de kinderen daar van.
En Sven is stapelgek op luchtballonnen. Zodra hij die ziet bestaat er voor hem niets anders meer. Komend weekend gaan we naar een ballonfestival in Grave, als verrassing, hij zal dat fantastisch vinden. Wij allemaal trouwens!
Sven heeft het hier trouwens best druk, naast alle activiteiten zorgt hij voor de knuffels van Prisca. Doet ze ’s avonds hun pyjama aan, legt ze overdag lekker in de schommelstoel – ja hij zorgt goed voor ze. En ’s ochtends dekt hij de tafel voor ons, voor het ontbijt.
Dat klinkt inderdaad allesbehalve saai! Maakt dat jullie verblijf zo fijn?
Susy: Ja, maar ook het vertrouwde gevoel hier, zeker na al die jaren. De warmte die we ervaren, van alle mensen die we intussen goed kennen. Zoals de koffie kletsgroep op dinsdag, en alle medewerkers en vrijwilligers natuurlijk. Zo vertrouwd zijn we dat Benny hier klusjes doet, als hij ziet dat er iets moet gebeuren. Op het terras, in het beton bij een waterputje staan zelfs zijn initialen.
Wat ook heel fijn is op de Manege: alle goede faciliteiten in de appartementen, zoals de til-lift, het speciale bad, de hoog-laag bedden etc.
En dit is zó bijzonder: vanuit België is het 2,5 uur rijden hier naartoe en we vertellen Prisca nooit dat we naar de Manege gaan, wanneer we vertrekken. Maar als we over het viaduct rijden dan wordt ze helemaal blij want ze wéét het gewoon, we zijn bijna op de Manege!
Hebben jullie wel eens wat bijzonders meegemaakt, in de jaren hier?
Susy: Hmm.. één gebeurtenis vergeten we niet snel. We hadden een teppanyaki plaat meegenomen van huis en waren lekker eten aan het bakken. Gaat plotseling het brandalarm af!!! Wat een lawaai – en voor de veiligheid gingen automatisch de binnendeuren dicht! We schrokken ons een hoedje. De brandweer rukte zelfs uit! Gelukkig waren ze niet boos, ze zagen het maar als een oefening. Ze waren binnen 5 minuten op de Manege dus dat was hartstikke goed. Maar die bakplaat nemen we dus nooit meer mee…. Wel ons wafelijzer trouwens! Want onze vers gebakken wafels zijn heel populair op de Manege.
Nou, het is wel duidelijk. De vakanties zijn vaste momenten in de agenda’s van beide families en dat zal niet snel veranderen. Want ze genieten hier, elke vakantie, en állemaal!!
Dankjewel Susy, voor je tijd voor dit uitgebreide interview!
